عابد و عبد

عبد بودن از عابد بودن بهتر است

عبد دنبال رضایت خداست

و عابد دنبال عبادت کردن و ذکر گفتن

 

البته بدیهی است که برای رضایت خدا، باید عبادت هم کرد

اما

عبادت همه کار نیست و اگر حواسمان نباشد

دچار عجب می شویم که حقیقتا خیلی هم احتمالش زیاد است.

یک ویژگی عبد آنست که از خودش تعریف نمی کند

و عیوب خودش را می داند و بر زبان می آورد

اما بر عابد صرف

سخت است که از بدیهای خودش بگوید.

عابد دنبال ذکر گفتن است و

انجام مناسک در جلوت

اما عبد دنبال رضایت معبود است و

مناسک در خلوت. 

نماز برای عابد هدف است و نقطه آخر

و برای عبد تازه ابتدای مسیر و نقطه شروع.

عابد تا زمانی می خواند که خودش راضی باشد

و عبد آنچنان می خواند که خدا راضی باشد. 

عابد دنبال خدایی کردن است

و

عبد دنبال خدایی شدن...